می روم می بینی جهنم هم برایت سردِ سرد است

هر چهار فصل سالت پس از من زردِ زرد است

 

حس میکنی همین امروز وفردا جای خالی ام را

ببینیم کی به زیر بار غصه و تنهایی مرد است !

 

تورا کشتم مثال مردم هند وسپس آتش زدم برتو

حالا تمامِ سال های با تو بودن مشتی گرد است

 

فحش و نفرین غزلها دامنت را می گیرد یک روز

ناز شستت بانو! ببین قلبم سراپا زخم و درد است

 

دگر در هیچ جای خانه ام جایت خالی نیست حتی

قسم خوردم از این پس شعرهایم از تو طرد است

                                ( دلخون )

 

دیروز بود، بعد ازصرف چشمهای تو

قرار شد بنویسم یک غـزل برای تو

 

گفتی بکش عطر تنم را روی کاغذی

بی اختیار کشیدم یک شقایق بجای تو

 

دنیا ازطلوع چشمهای تو بیدارمی شود

آن خورشید ِ پشت ِ کوهی ! فدای تو

 

هر روز غروب زمین دلگیر می شود

پرمی شود ازسکوت وغربتِ ردپای تو

 

حالا از پشت عینکت هی شیطنت بریز

آنقدر، تا دنیا پر شود از ماجرای تو

 

حرف در و همسایه ها و شهر تویی

اسم ِ"دختر ورپریده" نیست آشنای تو؟!

 

کم کم به نقطه ی آخر شعرت رسیده ام

درهرطلوعت یک آسمان ستاره فدای تو

                                ( دلخون )

    پ . ن : با تشکر فراوان از دوست عزیزم ش . خ